ಚಾಯ್...ಚಾಯ್...

ಅಂದಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮದೇವನಿಗೆ ಹಣೆಬರಹ ಬರೆದೂ ಬರೆದೂ ಹಣೆ ಅಂದರೆ ತಲೆ ನೋವು ಶುರುವಾಯಿತಂತೆ. ಆಗ ಸರಸ್ವತಿದೇವಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕ್ಷೀರಸಾಗರದಿಂದ ಹಾಲನ್ನೂ, ಶಿವನ ತಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ಗಂಗೆಯಿಂದ ನೀರನ್ನೂ, ಮನ್ಮಥನ (ಕಬ್ಬಿನ)ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಸಕ್ಕರೆಯನ್ನೂ, ನೀಲಗಿರಿ ಪರ್ವತದಿಂದ ಟೀಸೊಪ್ಪನ್ನೂ ತಂದು ಬೆರೆಸಿ ಅಗ್ನಿಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಕಾಯಿಸಿ, ಸೋಸಿದಳಂತೆ. ಆಗ ಉದಿಸಿದ ಚಂದದ ಟೀ ಕುಡಿದ ಬ್ರಹ್ಮ ಆವತ್ತಿನಿಂದ ಇವತ್ತಿನವರೆಗೂ ರೆಸ್ಟಿಲ್ಲದೆ ಸೃಷ್ಟಿಕೆಲಸ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅಷ್ಟು ಮಹತ್ತರವಾದ "ಟೀ"ಯ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರೇ ಚಾಯ್ ಅಥವಾ ಚಹ.

ಟೀ ತೋಟದ ಮೇಲೆ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಮುನ್ನಾರ್ ಗೆ ಹೋದಾಗ ಟೀ ಗಿಡಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಓಡಾಡಿ, ಟೀ ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟು ಅದರ ಸೌಂಧರ್ಯವನ್ನು ಸವಿದೆ, ಕುಡಿದೆ ಮತ್ತು ಆಸ್ವಾದಿಸಿದೆ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಸಿರು, ರಂಗೋಲಿ ಹಾಕಿದಂತೆ ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಗೆರೆಗಳು... ಈ ಟೀ ಗಿಡಗಳಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಚೆಂದವೋ ಚೆಂದ.

ಈ ಟೀ ಸಸ್ಯದ ಆಯಸ್ಸು ಮಾನವನಂತೆಯೇ ನೂರು ವರ್ಷ. ಬಿಟ್ಟರೆ ಇದು ಮರವಾಗಬಲ್ಲುದು. ಆದರೆ ಬೆಳೆಯಲು ಬಿಡದೆ ಕತ್ತರಿಸುವುದರಿಂದ ಮಟ್ಟಸವಾಗಿರುತ್ತೆ.

ಚೀನೀಯರಿಗೆ ಮತ್ತು ಜಪಾನೀಯರಿಗೆ "ಟೀ" ಒಂದು ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಒಂದು ಭಾಗ. ಚೀನಾದ ಅರಸ ಶೆನ್ ನುಂಗ್ ಕ್ರಿ.ಪೂ.೨೭೩೭ ರಲ್ಲಿ ಈ ಟೀ ಸಸ್ಯವನ್ನು ಮೊದಲು ಗುರುತಿಸಿದವನಂತೆ. ಆತ ನೀರು ಕುದಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಟೀ ಮರದಿಂದ ಕೆಲ ಎಲೆಗಳು ಬಿದ್ದವಂತೆ. ನೀರು ಬಣ್ಣ ತಿರುಗಿತು, ಸುವಾಸನೆ ಬಂತು, ಕುದಿಯುವ ನೀರಿಂದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಪಾನೀಯ ಉದಿಸಿತು.

ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಪ್ಲಾಂಟೇಷನ್ ರೂಪ ಕೊಟ್ಟು "ಟೀ" ಬೆಳೆದವರು. ೧೭೭೮ರಲ್ಲಿ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪೆನಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಟೀ ಬೆಳೆಸಲು ಶುರುಮಾಡಿತು. ೧೮೩೯ರಲ್ಲಿ ಲಂಡನ್ನಿಗೆ ಭಾರತದಿಂದ ಟೀ ರಫ್ತಾಗಿ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರಾಟವಾಯಿತು. ಆ ನಂತರ ಉತ್ತರಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಟೀ ಬೆಳೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದರು.

ಒಂಟಿ ಮರದ ಮೇಲೆ ಬಿಸಿಲು ಕೋಲು.

ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ೧೮೩೨ರಲ್ಲಿ ನೀಲಗಿರಿ ಪರ್ವತ ಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಲು ಶುರುವಾದ ಈ ಟೀ ಎಷ್ಟೊಂದು ವ್ಯಾಪಕವಾಯಿತೆಂದರೆ ೧೯೦೦ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ೧೨,೬೭೦ ಹೆಕ್ಟೇರ್ ಪ್ರದೇಶ ಹರಡಿ, ೨೩೧೫ ಟನ್ ಟೀ ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗಿತ್ತು.(ಎಷ್ಟು ಕಾಡು ಟೀ ಕಪ್ಪಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಯಿತೋ?)

ಸುಡುವ ಸೌದೆಗೂ ಅಲಂಕಾರಿಕ ಜೋಡಣೆ.

ಟೀ ದಾರಿ!

ಟೀ ಉತ್ಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಪ್ರಮುಖ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿದೆ. ವಾರ್ಷಿಕ ೯೫೦ ಮಿಲಿಯನ್ ಕೆಜಿ ಉತ್ಪಾದನೆ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೇನಾ? ಅಂದ ಹಾಗೆ ಟೀಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ವಿಧ - ಗ್ರೀನ್ ಟೀ, ಓಲಾಂಗ್ ಟೀ ಮತ್ತು ಬ್ಲಾಕ್ ಟೀ. ಆದರೆ ಡುಂಡಿರಾಜ್ ಅವರು ಬೇರೇನೊ ಹೇಳ್ತಾರೆ -
ಟೀಯಲ್ಲೂ ಉಂಟು ವೆರೈಟಿ
ಕೇಟಿ, ಲೆಮನ್ ಟಿ, ಮಸಾಲಾಟಿ
ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ರುಚಿ
ನಲ್ಲೆಯ ಕೆಂದು-ಟಿ!