ಗುಮ್ಮ ಬಂತು ಗುಮ್ಮ..!

ಕುಚ್ಚಣ್ಣ ಬೀದಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಮಕ್ಕಳು, ದೊಡ್ಡವರು, ಬುರ್ಖಾ ಧರಿಸಿದ್ದ ಮಹಿಳೆಯರು ಎಲ್ಲ ಸೇರಿದ್ದರು.
ನನಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್, "ಬನ್ನಿ ಮಲ್ಲಿ. ಇಷ್ಟೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಅನಂತು ಮನೆ ಹತ್ತಿರಾನೇ ಇತ್ತು. ಈ ಹುಡುಗರ ಗಲಾಟೆಗೆ ಹೆದರಿಕೊಂಡು ಆ ಸೊಂದಿಯಲ್ಲಿರೋ ಮನೆಯ ಕಿಟಕಿ ಮೇಲೆ ಕೂತಿದೆ" ಎಂದು ತೋರಿಸಿದರು.

ನೋಡಿದರೆ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಕೂತಿದೆ "ಬಾರ್ನ್ ಔಲ್". ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ "ಪಾಳುಗುಮ್ಮ" ಅನ್ನುವರು. ಇದು ನಿಶಾಚರ ಹಕ್ಕಿ. ಹಳೆಯ ಕಟ್ಟಡಗಳಲ್ಲಿ, ಶ್ಮಶಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವಂತಹುದು ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂತು? ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ಬಂತಾ?ಕಾಡು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಹುಲಿಗಳು ಮನುಷ್ಯನ ವಾಸಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗುತ್ತಿದ್ದವಂತೆ. ಈಗ ಗೂಬೆಗಳ ಸರದಿಯಿರಬೇಕು.

ಸಂಕಟಬಂದಾಗ ಬರುವನು ವೆಂಕಟರಮಣ!

ನಾನು ಮನೆ ಬಿಡುವಾಗಲೇ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದೆ. ಬಂದವನೇ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಗೂಬೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, "ಒಂದು ಗೂಬೆಯನ್ನು ನೋಡಲು ಇಷ್ಟೊಂದು ಗೂಬೆಗಳಾ?" ಅಂದ. ಅವನನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನಾ ಎಂದು ಅವನೆಡೆಗೆ ನೋಡಿದೆ. ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ನಗುತ್ತಾ "ನೀವು ಫೋಟೋ ತೆಗೀರಿ" ಅಂದರು.

ಹದ್ದಿನಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಿದ್ದ ಈ ಹಕ್ಕಿಯ ಫೋಟೋ ನಾನು ತೆಗೆಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗರು ವಿಚಿತ್ರ ಆವೇಶ ಬಂದಂತೆ ಕಿರುಚಿದರು. ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಮತ್ತು ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಸುಮ್ಮನಿರಲು ಹೇಳಿ ಸೋತೆವು. ಪಾಪ! ಆ ಗೂಬೆಗೆ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸದು. ನಮ್ಮ ಜನರ ಕರ್ಕಶ ಕೂಗಿಗೆ ಏನನ್ನಿಸಿತೋ ಹಾರಿ ಕುಂಬಾರಪೇಟೆಯ ಹಳೆಯ ಮನೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಏರಿತು.

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಮನೆಗಳು. ಬುರ್ಖಾ ಧರಿಸಿದ್ದ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬರು ಏತಕ್ಕೆ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುತ್ತಿರುವುದೆಂದು ಕೇಳಿದರು. ಪೇಪರಿಗೆ ಕೊಡಲು ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಅದೇನನ್ನಿಸಿತೋ ಅವರ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬಂದು ಮಹಡಿ ಮೇಲಿಂದ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುವಂತೆ ನನಗೆ ಹೇಳಿದರು. ನನಗೋ ಮುಜುಗರ. ನನ್ನ ಹಿಂಜರಿಕೆ ಅರ್ಥವಾದಂತೆ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನನ್ನು ಜೊತೆಮಾಡಿ ಕಳಿಸಿದರು.
ಅವರ ಮನೆ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಹುಡುಗರು ಆ ಗೂಬೆ ಇದ್ದೆಡೆ ನುಗ್ಗಿದರು. ಅದು ಜಾಗ ಬದಲಾಯಿಸಿತು. ನಾನೂ ಆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ.

"ನೀವು ಆ ಗೂಬೆಯದಲ್ಲ, ಈ ಗೂಬೆಗಳ ಫೋಟೋ ತೆಗೀಬೇಕು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಅವತಾರಗಳು ಆಡ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ವೆಂಕಟರಮಣ ಗುಂಪಿನತ್ತ ತೋರಿಸಿದ.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಏಣಿ ತಂದ.

"ನೋಡಿದ್ರಾ. ನಾನು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಲು ಜನ ಎಷ್ಟೊಂದು ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡ್ತಿದ್ದಾರೆ" ಎಂದು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯಿಂದ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್‌ಗೆ ಹೇಳಿದೆ.

"ನೀವು ಬೇಗ ಫೋಟೋ ತಗೊಂಡು ಬಂದುಬಿಡ್ರಿ. ಹೋಗೋಣ" ಎಂದು ಅವರು ಅವಸರಿಸಿದರು. ಇವರ್ಯಾಕೆ ಅವಸರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರ‍ೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಾನು ಅಲ್ಲೇ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗೋಡೆ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ನಿಂತೆ. ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಲೆನ್ಸಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಸಾಕಿತ್ತು. ಏಣಿ ಬೇಡ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.

ಆದರೆ ನಾನು ಯೋಚಿಸಿದಂತೆ ಅವರು ಏಣಿ ತಂದದ್ದಲ್ಲ!

ಏಣಿ ಗೋಡೆಗೆ ಆನಿಸಿ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿ ಗೂಬೆಯನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

"ಬೇಗ ಫೋಟೋ ತಕ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ" ಎಂದು ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಅವಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಆ ಹುಡುಗ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ.

ಗೂಬೆ ನನ್ನನ್ನೊಂದು ಬಾರಿ, ಹುಡುಗನೆಡೆಗೊಂದು ಬಾರಿ ನೋಡುತ್ತಿದೆ.

"ಏ! ಹತ್ರ ಹೋಗ್ಬೇಡ" ಎಂದು ಹುಡುಗನನ್ನು ನೋಡಿ ನಾನು ಕೂಗಿದೆ.

ಒಬ್ಬ ’ಹುಡುಗನ ಜೊತೆ ಗೂಬೆಯ ಫೋಟೋ ತೆಗೀರಿ’ ಎಂದು ನನಗೆ ಆದೇಶ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಗೂಬೆಯನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಹುಡುಗನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಮ್ಮ ಕೈಮೀರುತ್ತಿತ್ತು.

ಇಲ್ಲಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ "ಸಾಕು ಬನ್ನಿ" ಎಂದು ತಿವಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪುಣ್ಯವಶಾತ್ ಹೆದರಿದ ಗೂಬೆ ಹಾರಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದ ಮನೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಹೋಯಿತು.

"ಗೂಬೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಅಪಶಕುನ. ಕೆಲವರು ಮನೇನೇ ಖಾಲಿ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಇವರ ಗಲಾಟೆಯಿಂದ ಅದು ಹಾರಿದ್ರೂ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯೋದಕ್ಕೆ ಹೋದ ನಮ್ಮ ಮೇಲೇ ಜನ ಗೂಬೆ ಕೂರಿಸ್ತಾರೆ. ಯಾಕೆ ಬೇಕು ಗ್ರಹಚಾರ. ಬನ್ನಿ ಹೋಗೋಣ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಹೊರಕ್ಕೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದರು.
"ಈ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಏನು ಮಾಡ್ತೀರ?" ಎಂದು ವೆಂಕಟರಮಣ ಕೇಳಿದ.
"ಪೇಪರಿಗೆ ಕಳಿಸೋದು" ಅಂದೆ.
"ಕಳ್ಸಿ.. ಕಳ್ಸಿ.. ದಿನಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೇನೇ ಆ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಗೂಬೆ ಮುಖ ನೋಡಿ ದಿನದ ಕೆಲಸ ಶುರುಮಾಡ್ತೀವಿ. ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಅವರು ಅಪಶಕುನ. ಇದು ಅದರಪಾಡಿಗದು ಇರೋ ಪಾಪದ ಪಕ್ಷಿ" ಅಂದ ವೆಂಕಟರಮಣ.
ನಂಬಿಕೆಯ ಬೇರನ್ನೇ ಅಲ್ಲಾಡಿಸುವ ಇವನ ಮಾತಿಗೆ ತಲೆಕೆರೆದುಕೊಂಡೆ.
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರ ನಡವಳಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದಷ್ಟೂ ಮನಸ್ಸು ಗೋಜಲು ಗೊಜಲು!